Onze fietsen |
Merk: Vittorio Kleur: Gijs: zwart, Aimée: oranje Balhoofdstel: Shimano STX Crankstel: Shimano 442 Trapas: Shimano Deore Stuurbocht: Moonbocht 52 & bar-ends Stuurnok: 80-230 Stuurlint: Ergo handvaten en foam Zadel: Gijs: Brooks Conquest, Aimée: Brooks Champion FlyerZadelpen: SR Remmen: Magura HS33 Remgrepen: Magura HS33 Achterderailleur: Shimano XT Voorderailleur: Shimano Deore Verstellers: Shimano 3*8 Ketting: KMC Achtertandwiel: Shimano HG-70 11-30 Pedalen: VP (geen spd, geen clips) Naven: Shimano XT 36Banden buiten: Marathon XR 50-559 Banden binnen: Frans ventiel Spatborden: Spencer Bagagedrager voor: Vittorio met zijstandaard Bagagedrager achter: Vittorio Slot: AXA Defender Achterlicht: Geen, wel reflector Standaard: Esge comp Bel: Cat-eye Comet Fietspomp: Zefal HPx3 Bidonhouders: 2 x klein, 1x petfles Fietsmontuur: RVS kables bouten en moeren Computer: Cat Eye Velo 5
Toen we vertrokken naar de USA, stond er
We gingen weg met nieuwe Marathon XR-banden. De 4000 kilometer daarvoor, reden we op Big-Apples van Schwalbe. Die reden lekker, maar sleten ook snel. Na Ook vertrokken we met ieder een nieuwe ketting.
Ik werk met het twee-kettingensysteem, wat bij mij inhoudt dat ik om de Daarna maak ik de tandwielen en derailleur een beetje schoon en zet de andere (ingevette) ketting erop. Dit zorgt ervoor dat tandwielen en kettingen langer meegaan. Bovendien heb je dan een reserveketting bij je. Altijd handig als je ketting breekt of zo. Het 'ketting eraf halen en weer opzetten', is tamelijk eenvoudig met onze KMC-kettingen: ze hebben een sluitschakel die je kunt openklikken. Met Shimano-kettingen is dat een heel ander verhaal. Die werken met ponsen en nieuwe schakels geloof ik. Het twee-kettingensysteem zorgt wel voor wat extra gewicht in je fietstassen, namelijk één ketting per persoon. Vlak voor vertrek hebben we ieder nog een klein spiegeltje van Zefal laten monteren voor de veiligheid. Verlichting hebben we niet, we fietsen nooit in het donker (regel één van het grote wereldfietsershandboek: fiets nooit in het donker). In het donker verdwaal je, word je doodgereden, kom je in kuilen terecht, wordt beroofd enzovoort. Allemaal dingen die je niet wilt. Onze Brooks-zadels waren weliswaar ingereden, maar toch blijven fietsonderboeken nodig. Wij dragen Ultima (Aimée) en Gonso (Gijs) met daaroverheen een gewone broek, in ons geval afritsbare Fjallraven broeken. De fietsen hebben ons maar op zeer weinig momenten in de steek gelaten. We hebben in totaal vijf lekke banden gehad, allen achter. Dat lijkt me op 17.000 totale fietskilometers een goed gemiddelde.
Wat me wel enigszins bevreemdde, is dat bij mij redelijk snel beide trappers zijn gesneuveld (kogellagers kapot, je trapper gaat kraken en op een dag wil hij niet meer ronddraaien). Ze zijn
Bij Aimée is één trapper op dezelfde wijze gesneuveld, en de andere is zwaargewond. Deze hebben we vervangen door Walmart trappers (7 dollar voor 2 trappers), die verbazend lang meegaan, nu al meer dan Tweemaal sneuvelden de spiegeltjes, maar dat kwam omdat de fietsen omwaaiden. Ze landden na hun val op de spiegels, en daar kunnen spiegels niet tegen. Gelukkig bracht ook hier de Walmart (wat verkoopt die tent eigenlijk niet?) uitkomst. Voor het overige niets dan lof over de fietsen. Ze fietsen heerlijk, we hebben geen blessures opgelopen en geen enkele keer echt serieuze fietspech gehad.
In het begin van onze reis in de USA, laten we zeggen de eerste De fietsers die wij tegenkwamen, verbaasden zich soms over het feit dat onze fietsen zo zwaar waren en over het feit dat wij geen spd-pedalen hadden, waarmee je je schoenen vastklikt aan je pedaal. Zodat je ook aan je knie kunt trekken als het ware. Velen wisten ook te voorspellen dat wij met onze zware fietsen en bepakking, en zonder klikpedalen, de bergen niet over zouden kunnen fietsen. De praktijk was echter dat ik sneller de bergen opging dan menig ander met klikpedalen. Daarom nog even iets over klikpedalen. De reden dat we geen klikpedalen hebben is tweeledig: ten eerste denken wij dat kniegewrichten niet zijn om aan te trekken. Daarnaast vereist het systeem speciale schoenen, waarop je weer niet lekker kunt lopen. Dat laatste is toch wel prettig als je eens iets moois ziet langs de weg, waar je heen wilt lopen.
Verder zijn de fietsen inderdaad zwaar. Naar mijn idee erg zwaar zelfs, maar daardoor ook erg robuust en onverwoestbaar. In mijn beleving merk je als je een tijdje fietst eigenlijk weinig van de extra kilo’s. Op dagen dat ik acht ( Daarom nog even de gewichten per persoon:
Fiets:
Bagage:
Water: verschilt, tussen 2 en Voedsel: verschilt ook nogal, maar meestal toch wel een aantal kilo, we houden er niet van zonder lekker eten te zitten.
En dat bleek allemaal prima te werken: we hebben er coast-to-coast mee door de USA gefietst. |