Sinds kort woon ik vlakbij een snackbar. Een
nogal ongewenste combinatie, gezien mijn eeuwigdurende zwakheid tegenover alles
wat de gezondheid ondermijnt. Zoals te verwachten kom ik er graag.
Gisteravond om zes uur stapte ik er weer eens naar
binnen. Het stond helemaal vol, maar ik plaatste mijn bestelling vrij vlot en
nam de laatste vrije stoel in bezit. Tussen alle volwassen benen stond een meisje van een jaar of 5 op kniehoogte
rond te kijken. Ze keek me aan en lachte naar me, waarop ik teruglachte en zij
weer naar mij. Toen het lachen was afgelopen, gaf ze me een kushandje. Ik
lachte weer even, waarna er weer een kushandje volgde. Na een kusje of vijf
hield ik het lachen maar even voor gezien, want de mensen kijken veel
SBS6-actienieuws dezer dagen, en voor je het weet moet je mee naar het bureau.
Toen er een stoel naast me vrij kwam, klom het meisje parmantig tussen mij en een andere vrouw in, en ging zitten. Ze informeerde wat
er zoal besteld was, waarna ze vol trots de kassabon met haar bestelling liet
zien, althans, die van haar moeder, en die loog er niet om. Die bestelling dan.
Er volgde wat interessante wetenswaardigheden over
wat zij zoal van plan was te gaan nuttigen deze avond, waarna haar moeder de
inmiddels gearriveerde zak vettigheid in ontvangst nam en vanuit een hoek van
de snackbar riep: "Ga je mee?"
Het meisje sprong van haar stoel, keerde zich om en
zei: "En, wat ga jij morgen doen?" Ik was even in verlegenheid, maar
gelukkig ging er een lachsalvo door de snackbar. Ik ga namelijk vandaag
surprises bouwen, en het meisje leek me van het type "rotsvast geloof in
Sinterklaas".
Door het lachsalvo werd mij een langdurige uitleg
over hulpSinterklazen bespaard, maar het kostte me natuurlijk wel een date.
Reageer!
|